... malowniczo położone na zboczu wzniesienia Niedźwiadków osiedle Szczęść Boże stanowiące część Podgórza...

... ul. Beethovena z wieżami szybowymi, których pracy zawdzięczamy lokalne hałdy...

... a nawet zarys wieży widokowej na Trójgarbie.




Po drugie, księżycowy krajobraz

Spacerując samotnie po sięgającym po horyzont rumowisku materiału skalnego hałd wymieszanego z węglowym miałem możemy poczuć się jak wędrowiec odkrywca lub astronauta stąpający po bezludnym Księżycu.



Taka wycieczka uczy pokory, przypomina o ogromie pracy włożonej przez całe pokolenia gwarków w wydobycie tych dziesiątków milionów ton skał i ogromnej masy pozyskanego tu węgla.



Krajobraz niesamowity i niepowtarzalny, bo nieporównywalny do gołoborzy, czy naturalnych rumowisk skalnych.   

Po trzecie podroż w czasie

Kto z nas nie znalazł pierwszych odcisków karbońskiej roślinności wśród węgla dostarczonego do domowej piwnicy? Komu w naszym mieście i regionie takich odcisków nie przyniósł do domu z kopalni tato, czy dziadek? I w końcu, kto z nas jako dziecko nie wdrapywał się na hałdę w poszukiwaniu takich perełek?

Węglowy las roślin, z których powstały wałbrzyskie pokłady węgla porastał nasz region około 60 mln lat (między 350 – 290 mln lat temu). W okresie górnego karbonu tworzyły się pokłady węgla, ale i skały osadowe ze skamieniałościami głównie roślinnymi. Najwięcej karbońskich roślin odcisnęło swoje liście i pnie na łupku węglowym, wiele też skamieniało pozostawiając odciski pni a nawet skamieniałe pnie. 



W karbonie roślinność z grup występujących dziś na Ziemi jako flora niewysoka miała dorodne rozmiary i formy drzewiaste: rosły widłaki różnozarodnikowe (Lepidodendron, Sigillaria, Bothrodendron), skrzypy - drzewiaste kalamity (Calamites) oraz klinolisty (Sphenophyllum). Paprociom zarodnikowych (np. Pecopteris) towarzyszyły pierwsze rośliny nasienne, a pod koniec karbonu – pierwsze iglaste (np. Lebachia). W klimacie tropikalnym zajmującym ówcześnie duże obszary Ziemi rośliny te kończyły swoje życie, a nagromadzony materiał organiczny miliony lat przeobrażał się w karbońskie czarne złoto. 



W łupkach ilastych spotykane są najczęściej odciski bogatej flory lądowej - przeważnie liście różnorodnych paproci,



oraz odciski pni widłaków, skrzypów, lepidodendronów. Znalezione relikty są niestety kruche i szybko się niszczą, zwłaszcza poddane po wydobyciu na powierzchnię ziemi zmiennym warunkom atmosferycznym.

Szczęściarze spacerujący po górnośląskich hałdach znaleźli odciski protoplastów trylobitów, dawnej gromady stawonogów. Rzadkim znaleziskiem na hałdach węglowych mogą być też odciski skrzydeł owadów karbońskich, to swoisty Święty Graal kolekcjonerów.
My na nie nie natrafiliśmy... choć wpadły nam w oko interesującej barwy skały.

Spacer po karbońskim lesie może też zaprocentować znalezieniem czegoś innego niż wszechobecne zlepieńce, piaskowce, skały ilaste i oczywiście łupki z pokładów węglowych. My trafiliśmy na stosunkowo lekkie mieniące się czarno-srebrne węgielki z ciekawymi przerostami.

To oczywiście antracyt, przeobrażony węgiel kamienny, który jak mawiał klasyk ma największą "zawartość zawartość węgla w węglu".

Antracyt był wydobywany w naszym kraju w latach 1993−1998 z jedynego udokumentowanego w kraju złoża w wałbrzyskiej dzielnicy Gaj, a po likwidacji kopalń antracyt skreślono z listy zasobów geologicznych Polski. 29 czerwca 1998 roku wydobyto ostatnią tonę antracytu wydobytą z Z.G. "Chrobry II", była to jednocześnie ostatnia tona węgla wydobytego w wałbrzyskich kopalniach.

Napisz komentarz

Komentujesz jako: Gość Facebook Zaloguj

---

Jak chcesz się przedstawić?