25.03.2023 07:05 | Źródło: Wiesz Co

Wałbrzych: poznajcie Olę - kilkadziesiąt ogonów merda na jej widok

Ameryki nie odkryjemy jeśli napiszemy, że poszukujemy właśnie takich osób jak Aleksandra Siostrzonek. Zaangażowanych bez reszty w to, co robią, chętnych do bezinteresownej pomocy i z wielką pasją. Uwielbiamy o nich pisać. Dziewczyna jako wolontariuszka od 7 lat pomaga w wałbrzyskim schronisku dla zwierząt. Jeśli teraz pomyśleliście „phi, też mi coś”, wstrzymajcie się z ocenami do czasu aż przeczytacie cały artykuł. Uwierzcie, superbohaterowie nie muszą nosić peleryny.

Dla nas Ola jest bohaterką. Ta niespełna 17-letnia dziewczyna poświęca swój wolny czas zwierzętom. W weekendy, ferie lub wakacje przychodzi do schroniska i pomaga czworonogom. I tak od wielu lat.

A zaczęło się niewinnie. W 2016 roku, gdy dziewczyna miała tylko 10 lat jej mama znalazła w internecie ogłoszenie o możliwości odbycia spacerów z podopiecznymi wałbrzyskiego schroniska dla zwierząt. - Były Mikołajki, więc gdy mama mi o tym powiedziała, pomyślałam, że to fajny pomysł, aby zrobić prezent czworonogom. Wzięłam koleżanką i we trzy poszłyśmy do schroniska. Tak mi się tam spodobało, że zostałam na dłużej – opowiada Aleksandra Siostrzonek. Od tej pory dziewczyna regularnie zaczęła przychodzić wyprowadzać psiaki na spacery. W każdy weekend, regularnie co tydzień. Nieważne, czy padał deszcz lub śnieg, czy świeciło słońce. Była zawsze na „posterunku”. Podczas gdy rówieśnicy, którzy również przychodzili pomagać, powoli wykruszali się, ona trwała w swoim postanowieniu. I tak jest do dziś. Z czasem doszły kolejne obowiązki. Mycie misek, sprzątanie klatek, oporządzanie zwierząt. Jako wolontariuszka cieszyła się, że może pomagać.

Jak podkreśla, to ją nauczyło obowiązkowości. Gdy jej koleżanki w soboty jeździły na zakupy, ona szła do schroniska. Gdy inni wylegiwali się do południa, ona w tym czasie sprzątała kojce lub kuwety, bo kociakami też się zajmuje. - Dlaczego to robię? Odpowiedź jest prosta. Kocham zwierzęta. Sama mam psa oraz kota i właściwie od wieku niemowlęcego w domu były jakieś żywe stworzenia. Wychowywałam się ze zwierzętami, a teraz chcę im pomagać. To moja wielka pasja i sposób na życie – opowiada 17-latka.

Zapytacie dlaczego nazywamy ją bohaterką? Ponieważ gdy inni pojawiają się i znikają, ona od 7 lat jest regularna jak szwajcarski zegarek. W weekend zawsze rano pojawia się w schronisku. Chyba jest jedyną tak młodą wolontariuszką, która ma tak dużo obowiązków w placówce i jednocześnie jest obdarzona tak wielkim zaufaniem pracowników. Z czasem pozwolono jej nawet pracować z trudniejszymi psami – lękowymi i agresywnymi. Gdy z tymi ostatnimi wychodzi na spacer pilnuje, by nie pogryzły się z innymi napotkanymi czworonogami i aby nie zaatakowały obcych ludzi. Udaje jej się to perfekcyjnie ponieważ jest odpowiedzialna. Żałuje tylko, że nie może przychodzić codziennie, ale wiadomo ma naukę. Jest uczennicą Zespołu Szkół nr 7 w Wałbrzychu i nie może zaniedbywać swoich szkolnych obowiązków. Nadrabia to jednak podczas ferii lub wakacji, gdy zagląda do schroniska częściej.

A teraz najlepsze. Pomyśleliście pewnie, „biedaczka” nie ma swojego życia, nie ma czasu na spotkania z rówieśnikami, czy wyjście do kina. Bzdura, nic bardziej mylnego. Ma czas na wszystko, to kwestia dobrej organizacji. Umawia się z koleżankami, chodzi na zakupy, co więcej trenuje lekką atletykę, a nawet pomaga niepełnosprawnym w wycieczkach górskich. Zresztą sama też uwielbia uprawiać turystykę na szlakach. A nie mówiliśmy, że bohaterka i to zaledwie w wieku 17 lat.

Ale i tak uwielbia co tydzień wracać do schroniska i wyprowadzać na spacery swoje ulubione psiaki – Jogi, Melka, Michu i Leon są za to jej bardzo wdzięczne. Idziemy o zakład, że czworonogi ją kochają, a ona odwzajemnia tę miłość.

Tomasz Piasecki
Fot. użyczone (Aleksandra Siostrzonek)