| Źródło: Tekst partnera
Likaony - wszystko, co musisz o nich wiedzieć
Charakterystyka
Długość ciała likaona osiąga od 80 cm do 100 cm, wysokość w kłębie wynosi 75 cm, natomiast długość jego ogona do 40 cm. Zwierzę waży od 16 - 32 kg. Likaony posiadają silną, bardzo objętą klatkę piersiową oraz cztery smukłe i długie kończyny. Mają również puszysty charakterystyczny ogon. Powierzchnia uszu zwierząt jest duża, porównując do głowy. Są one zaokrąglone. Każdy z osobników jest wyjątkowy. Ich futro składa się z różnorakich plam w kolorach: żółty, biały, brązowy oraz czarny. Każdy wzór jest odmienny dla danego osobnika. Dzięki barwom na futrze, likaony są w stanie regulować swoją temperaturę ciała w upalnych warunkach, w jakich żyją. Uszy pełnią dodatkowo bardzo ważną funkcję w życiu likaonów. Dzięki nim członkowie stada porozumiewają się między sobą. Badania przeprowadzone przez naukowców wykazały, że likaony są w stanie:
-
pochrząkiwać
-
piszczeć
-
kwilić
-
kichając są w stanie głosować nad decyzjami w stadzie.
Samica likaona w jednym miocie rodzi od 2 do 20 młodych osobników. Bardzo ważną kwestią jest to, że całe stado opiekuje się i dba o młode, tym samym zwiększając ich szanse na przeżycie. Likaony to najbardziej towarzyski gatunek ssaków. Dominująca para przewodzi stadu, jednak wszystkie osobniki naraz polują, śpią, a nawet się rozmnażają. Wataha może osiągnąć nawet do 60 osobników.
Występowanie
Likaony bardziej od lasów wolą otwarte tereny. Nie przywiązują się szczególnie do danego miejsca, jednak zajęty przez nich teren może liczyć nawet 4000km². Naturalnymi terenami występowania likaonów są:
-
Etiopia
-
Kongo
-
Tanzania
-
Erytrea
-
Zimbabwe
-
RPA
-
Sudan Południowy.
Jednak zwierzęta te można spotkać na wszystkich terenach suchych, ciągnących się na południe od Sahary.
Czym się żywią likaony?
Likaony są ssakami mięsożernymi. Ich głównymi ofiarami są antylopy gnu oraz zebry. Jednak żywią się także ptakami, a zdarza się nawet czasami, że małpami. Likaony są wspaniałymi łowcami. Polują one w grupie, co przyczynia się do tego, że są bardzo skuteczne. Badania dowodzą, że aż 80% ich polowań kończy się sukcesem. Co ciekawe, to lwy są uważane za najlepszych łowców, jednak ich wskaźnik sukcesu podczas polowań wynosi zaledwie 30%. Nie ma się jednak czemu dziwić, ponieważ likaon może osiągnąć prędkość nawet 65 km/h. Do tego dołączyć świetną, stadną taktykę, która sprawia, że ofiary nie mają żadnych szans.
Likaon jako zagrożony gatunek
Niestety likaony są bliskie wyginięciu. W 2012 roku przeprowadzono badanie, w którym stwierdzono, że na świecie było wtedy około 6700 osobników tego gatunku. Jednak tylko 1400 z nich było zdolne do dalszego rozmnażania. Winny tego wszystkiego jest człowiek. To podział siedlisk przez niego wykonywany jest dla tych zwierząt największym zagrożeniem. Likaony są zmuszone wędrować w poszukiwaniu nowych terenów, ponieważ na ich siedliskach powstają nowe drogi i infrastruktura. A tak podróżując natrafiają na obszary zamieszkałe przez ludzi, którzy bojąc się o swoje zwierzęta hodowlane, zabijają je. Często także zarażają się różnymi chorobami od napotykanych po drodze psów.
Mimo, że życie w stadzie jest ich największym atutem, to czasami i to staje się kłopotem w codziennym życiu. Kiedy jeden osobnik wpada w sidła na antylopy zastawione przez kłusowników, to automatycznie reszta stada rusza mu z pomocą. Niestety ludzie zastawiają kilka, a nawet kilkadziesiąt sideł na jednym obszarze, a przez to cała wataha na raz może zginąć.
Kolejnym zagrożeniem dla tych zwierząt są inne drapieżniki. Zarówno lwy, jak i hieny są bardzo przywiązane do zajętych przez siebie terenów. Likaony, wędrując wkraczają na ich terytoria i zaczyna się konkurencja, podczas której ginie wiele osobników.
Ciekawostki
-
Podczas jednego miotu rodzi się dwa razy mniej samic niż samców.
-
Naukowcy skonstruowali dla likaonów specjalne obroże, dzięki którym zwierzęta te mogą uwolnić się z sideł zanim się uduszą.
-
Likaony świetnie ze sobą współpracują i się ze sobą komunikują.
-
Młode likaony podczas polowania mają pierwszeństwo w jedzeniu. Jeśli zostają one w gnieździe, to osobniki, które wróciły z polowania zwracają pokarm dla szczeniąt i matki.
Napisz komentarz
Komentujesz jako: Gość Facebook Zaloguj