Jak to miód wysyła lekarzy na bezrobocie (1)

Miód ma silne właściwości bakteriobójcze. Dzięki zawartości choliny oraz potasu zbawiennie wpływa na układ sercowo-naczyniowy. Potas dodatkowo wpływa na prawidłowe funkcjonowanie mięśnia sercowego. Spożywanie miodu odciąża wątrobę, ma silne właściwości odtruwające, eliminuje metale ciężkie z organizmu. Pozytywnie wpływa na układ oddechowy, zwłaszcza jako środek wspomagający w przypadku kaszlu. Ułatwia zasypianie, pomaga w leczeniu wyczerpania psychicznego, również w apatii.

Rodzaje miodów

Nektarowy – wytwarzany przez pszczoły z nektaru roślin. Wyróżniamy miody pochodzące z określonej rośliny (np. akacjowy, lipowy, gryczany) lub wielokwiatowy – pochodzących z wielu roślin.
Spadziowy – w odróżnieniu od miodów nektarowych, nie powstaje z nektaru kwiatów, ale jak sama nazwa wskazuje, ze spadzi, czyli soku drzew przetworzonego przez owady. Pasożytujące mszyce, czerwce, miodówki wgryzają się w drzewa i wysysają z nich soki, a następnie wydalają właśnie spadź, zbieraną przez pszczoły. Wyróżniamy miody ze spadzi iglastej i liściastej. Nektarowo-spadziowy – będący połączeniem pierwszego i drugiego. Możemy spotkać również miody wzbogacone dodatkami.


Dla kogo miód?

Jeżeli nie ma przeciwwskazań (np. alergia) to dla wszystkich! Spożywanie miodu przez dzieci zwiększa apetyt, pomaga przybrać na wadze, przeciwdziała zaparciom, wzdęciom, a także wywiera łagodne działanie nasenne i uspokajające. Spożycie miodu po wysiłku fizycznym umożliwia w krótkim czasie ustąpienie objawów zmęczenia i szybką odnowę wydatkowanej energii. Spożywanie miodu jest szczególnie istotne w przypadku osób w starszym wieku, u których w organizmie dochodzi do obniżenia zdolności odtruwającej wątrobę, upośledzenia czynności układu moczowego, a także zmniejszenia zdolności adaptacyjnych i odporności na zakażenia. Miód poprzez zawarte w nim substancje (aminokwasy, biopierwiastki) pozwala na uzupełnienie ważnych dla osób starszych składników oraz usuwa lub łagodzi wymienione zaburzenia.

Stosowanie miodu przez cukrzyków jest kontrowersyjne. Jedni specjaliści odradzają, inni twierdzą, że ma pozytywny wpływ na chorych. Zalecana jest ostrożna konsumpcja miodu przez diabetyków. Powinien być przyjmowany z ostrożnością, w określonej dawce i pod kontrolą lekarza.



Spożycie miodu

Osoby aktywne fizycznie, mogą zjeść więcej miodu, szczególnie po treningu, pozostałe – 1 łyżeczkę dziennie, tj. ok. 5-6 g. Ta jedna łyżeczka miodu zjadanego codziennie przez cały rok podkręci nasz układ immunologiczny uodporniając nasz organizm na wiele chorób, ale żeby miód zadziałał jak naturalna szczepionka, musimy spożywać go prawidłowo. W celu zapewnienia lepszego wchłaniania, miód należy rozpuścić w szklance ciepłej, przegotowanej wody, herbaty lub mleka i pić na godzinę przed jedzeniem lub godzinę po jedzeniu. Miód warto spożywać rano, kiedy nie zgromadziliśmy jeszcze zapasów glikogenu. Bardzo korzystne działanie można uzyskać poprzez powolne wprowadzenie miodu do ust i przetrzymanie przez jakiś czas przed połknięciem. W ten sposób składniki czynne miodu wchłaniane są z jamy ustnej bezpośrednio do krwi z pominięciem wątroby. Stosowanie miodu do słodzenia gorących napojów (powyżej 60 st. C) wiąże się z utratą pewnych składników bioaktywnych, tj. witaminy C i enzymów, skutkującą obniżeniem aktywności antybakteryjnej.


Miody płynne czy skrystalizowane?

Miód występuje zarówno w formie płynnej (patoka), jak i stałej (krupiec). Konsystencja miodu zależy od jego rodzaju, czasu, w jakim był zbierany, od zawartości składników. Niektórzy z rezerwą podchodzą do miodów skrystalizowanych, twierdząc, że są przegrzane i nie mają wartości biologicznych. Nic bardziej mylnego. To właśnie miód, który cały czas pozostaje w formie płynnej powinien wzbudzić nasze podejrzenia, ponieważ krystalizacja miodu jest normalnym zjawiskiem, który nie wpływa na walory smakowe i zdrowotne. Miody krystalizują, ponieważ posiadają specyficzny skład chemiczny. O zachodzeniu procesu krystalizacji decyduje w dużej mierze zawartość glukozy i fruktozy. Miody z dużą zawartością glukozy będą krystalizowały zdecydowanie szybciej, np. miód rzepakowy, może przejść z formy płynnej w stałą nawet już po kilku dniach, z kolei miody, które zawierają w sobie duże ilości fruktozy, np. akacjowy, mogą skrystalizować nawet po roku.



Pyłek i mleczko

Pyłek pszczeli to zbierane przez pszczoły komórki kwiatów, dlatego nazywany jest też pyłkiem kwiatowym. Pszczoły zbierają pyłki z kwiatów, które następnie mieszają z odrobiną miodu, nektaru lub śliny i formują do postaci kulek. Jest to ich główne pożywienie. Może być spożywany na bieżąco przez pszczoły lub magazynowany w komórkach pszczelich, zabezpieczony miodem. Tak przechowywany pyłek ulega procesowi fermentacji mlekowej i przekształca się do postaci pierzgi. Pozyskiwanie pierzgi jest niezwykle trudne ze względu na umiejscowienie jej w komórkach plastra, dlatego jest ona rzadko dostępnym produktem na rynku.

Mleczko pszczele to wydzielina z gruczołów młodych pszczół robotnic karmicielek. Karmią nim młode larwy oraz matkę pszczół. Matka karmiona tylko mleczkiem pszczelim potrafi złożyć do 2000 jajeczek w ciągu doby. Mleczko zawiera wapń, miedź, żelazo, fosfor, potas, krzem, siarkę, witaminy z grupy B. Ze względu na swój bogaty skład ułatwia przemianę materii, zwiększa aktywność życiową. Nieocenione jest w chorobach serca oraz układu krążenia.

Sylwia Kaczmarek

Skrócony artykuł pochodzi z magazynu „Gotuj w stylu eko.pl”
Pełna wersja oraz źródła dostępne są na www.gotujwstylueko.pl
Fot. użyczone (https://pl.123rf.com/#ziskejte)


Czytaj też:
STARA KOPALNIA MA SWOJĄ PASIEKĘ: 6 RODZIN PSZCZÓŁ (ZDJĘCIA)
ZAMEK KSIĄŻ I JEGO NIEOCZEKIWANA... GAŁĄŹ GOSPODARKI [FOTO]
PASIEKA SZANIAWSKIEGO - TO JEJ TRZECIA WIOSNA [FOTO]
10 KOLEJNYCH RODZIN PSZCZELICH ZAMIESZKAŁO W WAŁBRZYCHU


Artykuł ukazał się na łamach tygodnika "WieszCo" - pełny numer tygodnika do pobrania w formacie pdf na stronie www.wieszco.pl