Uciążliwy wampir spod Wałbrzycha i wędrowiec bez głowy [FILM]

Jak Eichner po śmierci trafił do akt sądowych?

- Wyobraźcie sobie dziesiątki metrów półek, a na nich potężne archiwa, archiwa które sięgają od średniowiecza do czasu drugiej wojny światowej. Takie archiwa zgromadził jeden z najbardziej znamienitych rodów. Mówię o Hochbergach, którzy od 1505 do 1943 roku zarządzali Książem - jednym z najpiękniejszych zamków Europy. W tych archiwach mowa jest nie tylko o zamku, o ich życiu, ale także mowa jest o tym, co działo się w ich prywatnych wsiach i miastach - wspomina w najnowszym odcinku History Hiking Łukasz Kazek, dziennikarz, pasjonat lokalnej historii naszego regionu, jej popularyzator znany ze swoich eksploracji i daru opowiadania o nich. Warto zaznaczyć, że książąńskie archiwum Hochbergów po zakończeniu II wojny światowej trafiło do Wrocławia. Dziś stanowi ono własność Archiwum Państwowego przy ul. Pomorskiej.

- Przychodzą na cmentarz, gdzie pochowany był Eichner i dokopali się do trumny. Otworzyli wieko i sprawdzili jak wygląda ciało zmarłego. Grabarz egzorcysta stwierdza, że ogólnie ciało wygląda tak jak większość ciał zakopanych kilkanaście miesięcy wcześniej, ale kolano, wątroba, serce i jelita w ogóle nie są rozłożone, co oznacza, że w tych właśnie narządach zamieszkało zło - opowiada Kazek.

Wówczas zdecydowano się przenieść trumnę z tymi nietypowymi zwłokami poza wieś. To powinno wystarczyć, by raz na zawsze pozbyć się problemu, był to jednak dopiero ich początek. Upiór wrócił po dwóch tygodniach pod postacią psa i był silniejszy... A co najważniejsze, arsenał jego uciążliwości poszerzył się o molestowanie seksualne...

W działaniach brał udział sam hrabia Ernest Maksymilian von Hochberg

Jak w swoim opracowaniu na ten temat pisał Mateusz Mykytyszyn: Hrabiowscy strażnicy zeznawali potem, że z domu Georga dochodziły upiorne dźwięki, a nad ich głowami przelatywał wielokrotnie przerażający, czarny ptak. Hrabiowski sąd, proboszcz z Boguszowa i Generalny Wikariat z Wrocławia postanowili sięgnąć po bardziej radykalne środki w rozwiązaniu problemu.



We wrześniu ponownie wykopano trumnę i wyniesiono ją przez dziurę w cmentarnym murze. Wampirowi odcięto głowę, serce przekłuto osikowym kołkiem, a całe zwłoki spalono razem z trumną. Wyłom w murze został zamurowany, a do pustego grobu Eichnera wrzucono kamienie. Makabrycznej operacji przyglądał się osobiście hrabia Ernest Maksymilian von Hochberg, dla którego z Książa przywieziono w tym celu złocone krzesło i ciepłe pledy.




Zastosowane tym razem bardziej radykalne środki okazały się skuteczne. Na drugi dzień wzniesiony na cmentarzu mur runął, jednak miejscowi uznali, ze był to już ostatni pokaz złowrogiej mocy wampira, który przestał w końcu straszyć mieszkańców Rybnicy. Do dziś istnieje za to cmentarz okalający pochodzący z 1608 roku, urokliwy drewniany kościółek.

Ponura bezgłowa postać

Legendy niemieckie mówią też o pośrednim etapie uśmiercania złowrogiego widma. Nim spalono jego szczątki, odcięto im głowę. Te miało wystarczyć, jednak na okolicznych traktach miał podróżnych straszyć upiór bezgłowy. Odwiedzał też oczywiście rodzimą wieś i dobijał się do domów. Warto zaznaczyć, że przekaz ten dotyczy zdarzeń o ponad wiek wyprzedzających powstanie opowiadania i "Jeźdźcu bez głowy". Czy to właśnie uparty rybniczanin był jego pierwowzorem?