Szczawno-Zdrój: wernisaż w pięknych wnętrzach pijalni (FOTO)

W takiej oprawie

Szczawieńska Pijalnia Wód Mineralnych została wybudowana w pierwszej wersji w 1819 roku przez Samuela Augusta Zemplina na zlecenie właściciela uzdrowiska, Jana Henryka IV von Hochberg i spłonęła w 1893 razem z halą spacerową. W 1896 roku odbudowano ją w wersji znanej nam dzisiaj. Historia lubi się powtarzać i w nocy z 20 na 21 listopada 1992 pijalnia spłonęła powtórnie, tym razem podpalona przez trójkę uciekinierów z ośrodka wychowawczego. Hala tym razem ocalała, a pijalnię odbudowywano prawie cztery lata, starając się o wierną rekonstrukcję.



Podziemia i parter są murowane, a pierwsze piętro wraz z konstrukcją dachu drewniane. Budynek, postawiony na planie prostokąta ma ryzalit z kolumnowym portykiem od strony parku zdrojowego, ujęcia wody są w podziemiach, a pierwsze piętro pełni funkcję sali wypoczynkowej i czytelni. Pijalnia przykryta jest czterospadowym dachem z centralnie umieszczonym świetlikiem (M. Piróg, "Hala spacerowa i pijalnia wód w Szczawnie-Zdroju jako przykład drewnianej architektury uzdrowiskowej z terenu Dolnego Śląska", PAN Lublin, 2008). Z balkonu widok wart obejrzenia.



Na wystawie zaprezentowane zostały prace czworga artystów: Manfreda Batora, Łukasza Gierlaka, Miłosza Flisa oraz Klaudii Zawady - z zakresu grafiki, rysunku, fotografii, malarstwa i asamblażu. Podczas wernisażu odbył się koncert wiolonczelowy Sylwii Kessels. Koncepcja wystawy została opracowana z kuratorem Andrzejem Mazurem w trakcie pleneru artystycznego w Karkonoszach (okolice Karpacza), organizowanego przez Ośrodek Kultury i Sztuki we Wrocławiu i Instytut Edukacji Społecznej. Wystawa potrwa do 3 września. Galeria Pijalni Wód Mineralnych czynna w godzinach od 7:00 do 18:00 od poniedziałku do niedzieli. Wstęp 2,5 zł.

Organizatorzy tak opisują wystawę

Zasadniczą kwestią odnoszącą się do podjętego w ramach wystawy problemu jest zwrócenie uwagi na relację, zachodzącą pomiędzy wyrazistością, podniesieniem skali i ścisłą regularnością, a złudzeniem i surrealno-emocjonalnym wrażeniem. Manfred Bator, Łukasz Gierlak, Miłosz Flis oraz Klaudia Zawada prezentują cztery odmienne cykle, zawierające przyczynowo-skutkową sekwencję nieprzejrzystych stanów, zjawisk i sytuacji. W każdym przypadku sekwencja odnosi się do poprzedzającej bazy, osadzonej w wymiarze: rytmicznej i regularnej kompozycji (Klaudia Zawada), konceptualno-semantycznego komentarza krajobrazu (Manfred Bator), przeskalowania celem uwyraźnienia sytuacji (Miłosz Flis), oraz precyzyjnego uwypuklenia detalu stref cielesności (Łukasz Gierlak). Wynikające z nich następstwa wydają się jednak zmierzać w zupełnie innym kierunku, bowiem regularny i uporządkowany układ okazuje się określać wrażenie złudzenia, semantyczna struktura opisu rodzi pytanie o nią samą i jej enigmatyczna funkcję, przeskalowanie ku wyrazistości otwiera surrealną perspektywę, zaś precyzja i skrupulatne odwzorowanie okazuje się odzwierciedlać nieokreślony stan wewnętrzny.

W odniesieniu do odbioru są to zatem sekwencje nieprzejrzyste, nieokreślone, czy gdzie indziej iluzoryczne i złudne. Bynajmniej nie są jednak niewyraźne na gruncie intencji, bowiem wyrazistymi okazują się być późniejsze dookreślenia i refleksja lub interpretacja poparta odczuciem. Sekwencje nieprzejrzyste wynikają z działań artystów, którzy wykorzystali język precyzji, ścisłości, sięgają oni ponadto po te same środki wyrazu, którymi posługuje się nauka (analiza interferencyjności, instrumentarium powiększające). Osiągany przez nich rezultat daleki jest jednak od ścisłości, ich światy okazują się być bowiem otwarte, głębokie, emocjonalne, nieprzejrzyste i niejednoznaczne, będąc w niezwykły sposób bliskimi w czytelnych odczuciach.

Manfred Bator, artysta plastyk, teoretyk i krytyk sztuki. W latach 2006-2011 odbył studia na Wydziale Grafiki i Sztuki Mediów w Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu. Uczestnik ponad sześćdziesięciu wystaw w kraju i za granicą. Jego działania plastyczne koncentrują się na malarstwie, rysunku, grafice i działaniach w przestrzeni.

Łukasz Gierlak ukończył Akademię Sztuk Pięknych we Wrocławiu na Wydziale Grafiki i Sztuki Mediów (2013). Głównym obszarem jego działań jest rysunek, często wchodzący w relację z innymi mediami (projekcja video, obiekt). Laureat wielu nagród i wyróżnień m.in.:  3.nagrody na III Międzynarodowym Konkursie Malarskim Fundacji TRZY MOSTY w Warszawie,

Miłosz Flis - absolwent Wydziału Malarstwa i Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu. Jego prace znajdują się m.in. w zbiorach Muzeum Rzeźby Polskiej w Orońsku i Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych. Brał udział w wielu wystawach w kraju i za granicą.

Klaudia Zawada - absolwentka Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu, na kierunku malarstwo. Laureatka wielu nagród, wyróżnień oraz stypendiów m.in: nagrody głównej w konkursie Bryły Platona w Galerii Platon we Wrocławiu, finalistka konkursu Proarte Dziennika Gazety Prawnej, wyróżnienie honorowe na Shenzhen Ineternational Watercolour Biennial w Chinach, nagroda publiczności na Przeglądzie Młodej Sztuki Świeża Krew we Wrocławiu, nagroda na 42nd World Gallery of Drawing w Skopje w Macedonii.


Opr. i foto: Magdalena Sakowska